Όχι. Η αντιμετώπιση μπορεί να γίνει είτε με ανοιχτή χειρουργική επέμβαση είτε με ενδαγγειακή αποκατάσταση (EVAR). Η ενδαγγειακή μέθοδος είναι λιγότερο επεμβατική και συχνά προτιμάται σε ασθενείς με αυξημένο χειρουργικό κίνδυνο. Η επιλογή της μεθόδου εξαρτάται από τη γενική κατάσταση του ασθενούς και την ανατομία του ανευρύσματος.

Η ενδαγγειακή αποκατάσταση (EVAR) διαρκεί συνήθως 1,5 έως 3 ώρες, ανάλογα με την πολυπλοκότητα της περίπτωσης. Είναι ταχύτερη σε σχέση με την ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, η οποία μπορεί να διαρκέσει 3 έως 4 ώρες ή και περισσότερο.

Προεγχειρητικός έλεγχος με αιματολογικές εξετάσεις, καρδιολογικό έλεγχο και αξονική αγγειογραφία για τον ακριβή σχεδιασμό της επέμβασης.

Διακοπή φαρμάκων όπως τα αντιπηκτικά, κατόπιν συνεννόησης με τον γιατρό.

Νηστεία (συνήθως 6-8 ώρες πριν την επέμβαση).

Καλή ενυδάτωση και γενικές οδηγίες για τη διαχείριση χρόνιων νοσημάτων (υπέρταση, διαβήτης κ.λπ.).

Όπως κάθε χειρουργική πράξη, η επέμβαση ενέχει κινδύνους, οι οποίοι όμως έχουν μειωθεί σημαντικά με τις σύγχρονες τεχνικές. Οι συχνότερες επιπλοκές περιλαμβάνουν αιμορραγία, λοίμωξη, ήπαρ-νεφρική δυσλειτουργία ή διαρροή γύρω από το μόσχευμα (ενδοδιαφυγή). Το ρίσκο εξαρτάται από τη γενική κατάσταση του ασθενούς και την εμπειρία της ιατρικής ομάδας.

Η ενδαγγειακή αποκατάσταση μπορεί να πραγματοποιηθεί με τοπική ή επισκληρίδιο αναισθησία, ενώ η ανοιχτή χειρουργική απαιτεί γενική αναισθησία. Η επιλογή εξαρτάται από τη μέθοδο που θα χρησιμοποιηθεί και τη συνολική υγεία του ασθενούς.

Η ενδαγγειακή αποκατάσταση (EVAR) διαρκεί 1,5 έως 3 ώρες, ενώ η ανοιχτή χειρουργική επέμβαση μπορεί να διαρκέσει 3 έως 4 ώρες ή και περισσότερο, ανάλογα με την πολυπλοκότητα.

Κατά τη διάρκεια της ενδαγγειακής αποκατάστασης, ο πόνος είναι ελάχιστος λόγω τοπικής αναισθησίας. Μετά την επέμβαση, οι περισσότεροι ασθενείς νιώθουν ήπιο πόνο ή δυσφορία που ελέγχεται με απλά αναλγητικά. Στην ανοιχτή χειρουργική, ο μετεγχειρητικός πόνος είναι πιο έντονος, αλλά αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή.

Στα αρχικά στάδια, τα ανευρύσματα μπορεί να είναι ασυμπτωματικά. Όταν όμως υπάρχουν συμπτώματα, αυτά περιλαμβάνουν:

• Πόνο στο στήθος ή στην πλάτη
• Δυσκολία στην αναπνοή
• Βραχνάδα
• Δυσκολία στην κατάποση

Τα μικρά ανευρύσματα θωρακικής αορτής παρακολουθούνται τακτικά με απεικονιστικές εξετάσεις (αξονική ή μαγνητική τομογραφία) και συντηρητική αγωγή για τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης. Όταν το μέγεθος ξεπερνά τα 5,5-6 cm ή αν υπάρχει ταχεία αύξηση, προτείνεται χειρουργική αποκατάσταση.

Η αποκατάσταση μπορεί να γίνει με:

• Ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, όπου αντικαθίσταται το πάσχον τμήμα της αορτής
• Ενδαγγειακή αποκατάσταση (TEVAR), που είναι λιγότερο επεμβατική και πραγματοποιείται με την τοποθέτηση ενδομοσχεύματος μέσω καθετήρα από τη μηριαία αρτηρία

Η ενδαγγειακή αποκατάσταση (TEVAR) διαρκεί περίπου 2-3 ώρες. Η ανοιχτή χειρουργική μπορεί να διαρκέσει 4-6 ώρες, ανάλογα με την πολυπλοκότητα της περίπτωσης.

Όπως κάθε σοβαρή χειρουργική πράξη, υπάρχουν κίνδυνοι, όπως αιμορραγία, εγκεφαλικό επεισόδιο, λοίμωξη ή βλάβη στους νεφρούς ή το νωτιαίο μυελό. Οι κίνδυνοι μειώνονται σημαντικά όταν η επέμβαση γίνεται από εξειδικευμένη ομάδα και εφόσον ο ασθενής είναι καλά προετοιμασμένος.

Η ενδαγγειακή αποκατάσταση γίνεται συνήθως με γενική ή επισκληρίδιο αναισθησία. Η ανοιχτή χειρουργική επέμβαση απαιτεί πάντα γενική αναισθησία.

Μετά την ενδαγγειακή αποκατάσταση, η ανάρρωση είναι ταχύτερη και ο ασθενής επιστρέφει στις καθημερινές του δραστηριότητες σε 1-2 εβδομάδες. Η ανοιχτή χειρουργική απαιτεί μεγαλύτερο διάστημα ανάρρωσης, που μπορεί να διαρκέσει 6-8 εβδομάδες ή περισσότερο.

Τα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Ξαφνικό, έντονο πόνο στο στήθος ή την πλάτη, που συχνά περιγράφεται σαν σχίσιμο
• Πτώση της αρτηριακής πίεσης
• Δύσπνοια
• Απώλεια αισθήσεων

Η αντιμετώπιση εξαρτάται από τον τύπο του διαχωρισμού

Τύπος Α (ανιούσα αορτή): Χρειάζεται επείγουσα ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση από καρδιοχειρουργό

Τύπος Β (κατιούσα αορτή): Μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά ή ενδαγγειακά με TEVAR, ανάλογα με τη σταθερότητα του ασθενούς και την ύπαρξη επιπλοκών

Η επέμβαση για τον διαχωρισμό της ανιούσας αορτής είναι υψηλού κινδύνου αλλά σωτήρια. Οι επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν αιμορραγία, βλάβη σε ζωτικά όργανα ή υποτροπή του διαχωρισμού. Όμως, χωρίς θεραπεία, ο διαχωρισμός είναι συχνά θανατηφόρος

Η επέμβαση για τον διαχωρισμό της ανιούσας αορτής γίνεται υπό γενική αναισθησία.

Η ανάρρωση εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης και το είδος της θεραπείας. Μετά από ενδαγγειακή αποκατάσταση, απαιτούνται 1-2 εβδομάδες, ενώ μετά από ανοιχτή χειρουργική μπορεί να χρειαστούν αρκετοί μήνες για πλήρη αποκατάσταση.

Τα άτομα με τους παρακάτω παράγοντες κινδύνου έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν αρτηριακές παθήσεις:

• Κάπνισμα, που είναι ο κυριότερος παράγοντας κινδύνου για την περιφερική αρτηριακή νόσο
• Σακχαρώδης διαβήτης, καθώς προκαλεί βλάβες στα αγγεία
• Υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση), που επιβαρύνει τις αρτηρίες
• Υπερχοληστεριναιμία (αυξημένη χοληστερόλη), η οποία συμβάλλει στη δημιουργία αθηρωματικών πλακών
• Ηλικία άνω των 65 ετών
• Οικογενειακό ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου ή ανευρύσματος
• Παχυσαρκία και καθιστική ζωή, που αυξάνουν τον καρδιαγγειακό κίνδυνο
• Χρόνια νεφρική νόσος, που σχετίζεται με ταχύτερη αθηροσκλήρωση

Η έγκαιρη διάγνωση και διαχείριση των παραγόντων κινδύνου μπορεί να μειώσει σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης ή επιδείνωσης των αρτηριακών παθήσεων.

Οι βασικές θεραπείες περιλαμβάνουν:

• Αλλαγή του τρόπου ζωής, όπως διακοπή του καπνίσματος, υγιεινή διατροφή και τακτική άσκηση
• Φαρμακευτική αγωγή, για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης, της χοληστερόλης και τη βελτίωση της κυκλοφορίας
• Αγγειοπλαστική ή χειρουργική επέμβαση για αποκατάσταση της ροής του αίματος σε προχωρημένες περιπτώσεις

Η πρόληψη περιλαμβάνει:

• Διακοπή καπνίσματος
• Έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης
• Ρύθμιση του σακχαρώδους διαβήτη
• Υγιεινή διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και ωμέγα-3 λιπαρά
• Τακτική φυσική δραστηριότητα (περπάτημα, ποδηλασία κ.λπ.)

Τα σημάδια περιλαμβάνουν:

• Ξαφνικό, έντονο πόνο στο άκρο
• Ψυχρό και ωχρό δέρμα στο προσβεβλημένο σημείο
• Απώλεια αίσθησης ή αδυναμία κίνησης
• Αυτή η κατάσταση είναι επείγουσα και απαιτεί άμεση ιατρική παρέμβαση

Οι φυσικές θεραπείες μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη, αλλά δεν υποκαθιστούν την ιατρική θεραπεία. Μερικές προτάσεις:

• Περπάτημα καθημερινά, για τη βελτίωση της κυκλοφορίας
• Κατανάλωση τροφών πλούσιων σε αντιοξειδωτικά και ωμέγα-3 λιπαρά
• Ρύθμιση βάρους και αποφυγή καθιστικής ζωής

Η καρωτιδική νόσος είναι μια μορφή αθηροσκλήρωσης, που αφορά τις καρωτιδικές αρτηρίες (τις βασικές αρτηρίες που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο με αίμα). Η αθηροσκλήρωση είναι μια γενική πάθηση, κατά την οποία σχηματίζονται αθηρωματικές πλάκες στο τοίχωμα των αρτηριών σε διάφορα σημεία του σώματος, ενώ η καρωτιδική νόσος περιορίζεται στις καρωτίδες

Οι βασικές θεραπείες περιλαμβάνουν:

• Στένωση καρωτίδας: Η αρτηρία είναι μερικώς αποφραγμένη λόγω αθηρωματικής πλάκας, μειώνοντας τη ροή του αίματος
• Απόφραξη καρωτίδας: Η αρτηρία είναι πλήρως κλειστή και η ροή του αίματος διακόπτεται τελείως. Η απόφραξη αυξάνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου.

Τα πρώτα σημάδια περιλαμβάνουν:

• Παροδική απώλεια όρασης από το ένα μάτι
• Αδυναμία ή μούδιασμα στη μία πλευρά του σώματος
• Δυσκολία στην ομιλία ή αίσθημα σύγχυσης
• Ζάλη ή απώλεια ισορροπίας

Ναι, συχνά η στένωση καρωτίδας είναι ασυμπτωματική και διαγιγνώσκεται τυχαία κατά τη διάρκεια ελέγχου. Ωστόσο, ακόμα και αν δεν υπάρχουν συμπτώματα, παραμένει επικίνδυνη, καθώς μπορεί να προκαλέσει αιφνίδιο εγκεφαλικό επεισόδιο.

Αν δεν αντιμετωπιστεί, η καρωτιδική στένωση μπορεί να οδηγήσει σε:

• Παροδικά ισχαιμικά επεισόδια (TIA).
• Εγκεφαλικό επεισόδιο
• Μόνιμη νευρολογική βλάβη ή αναπηρία

Το triplex καρωτίδων συνιστάται:

• Σε άτομα με παράγοντες κινδύνου (π.χ. υπέρταση, διαβήτης, κάπνισμα, υψηλή χοληστερόλη)
• Σε όσους έχουν οικογενειακό ιστορικό εγκεφαλικού
• Σε ασθενείς που έχουν ήδη διαγνωστεί με αθηροσκλήρωση σε άλλα αγγεία (π.χ. στεφανιαία νόσο)

Αν η στένωση είναι ήπια (κάτω από 50%), συνιστάται έλεγχος κάθε 6-12 μήνες, ανάλογα με την ταχύτητα εξέλιξής της και την παρουσία παραγόντων κινδύνου.

Η ενδαρτηρεκτομή καρωτίδας είναι γενικά ασφαλής, αλλά ενέχει κινδύνους όπως:

• Εγκεφαλικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια ή μετά την επέμβαση
• Αιμορραγία ή λοίμωξη στο σημείο της τομής
• Νευρική βλάβη, που μπορεί να προκαλέσει παροδική βραχνάδα ή δυσκολία στην κατάποση

Το stent καρωτίδας έχει παρόμοιο κίνδυνο επιπλοκών με την ενδαρτηρεκτομή, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. ασθενείς υψηλού κινδύνου για χειρουργείο) προτιμάται το stent. Οι επιπλοκές περιλαμβάνουν εγκεφαλικό επεισόδιο, αιμορραγία ή επαναστένωση του αγγείου.

Ναι, υπάρχει πιθανότητα επαναστένωσης σε ένα μικρό ποσοστό ασθενών, ιδιαίτερα αν οι παράγοντες κινδύνου (κάπνισμα, υπέρταση, υψηλή χοληστερόλη) δεν ελέγχονται.

Μετά από ενδαρτηρεκτομή καρωτίδας, η νοσηλεία διαρκεί 1-2 ημέρες. Η πλήρης ανάρρωση διαρκεί περίπου 2-3 εβδομάδες. Μετά από τοποθέτηση stent, η ανάρρωση είναι ταχύτερη, περίπου 1 εβδομάδα.

Ναι, μπορείτε να επιστρέψετε στις καθημερινές δραστηριότητες μόλις το επιτρέψει ο γιατρός σας. Η έντονη σωματική άσκηση και η οδήγηση συνήθως αποφεύγονται για 1-2 εβδομάδες.

Για να μειώσετε τον κίνδυνο επανεμφάνισης:

• Διακόψτε το κάπνισμα
• Ρυθμίστε την αρτηριακή πίεση, τη χοληστερόλη και το σάκχαρο
• Ακολουθήστε υγιεινή διατροφή και τακτική φυσική δραστηριότητα
• Λαμβάνετε τα φάρμακα που σας έχει συνταγογραφήσει ο γιατρός σας (αντιυπερτασικά, αντιαιμοπεταλιακά κ.λπ.)

Η πρόληψη περιλαμβάνει:

• Αποφυγή παρατεταμένης ορθοστασίας ή καθιστικής θέσης
• Τακτική άσκηση, όπως περπάτημα ή κολύμπι, για να βελτιωθεί η φλεβική κυκλοφορία
• Διατήρηση φυσιολογικού βάρους
• Ανύψωση των ποδιών όταν κάθεστε
• Φοράτε άνετα ρούχα και παπούτσια (αποφύγετε τα στενά ρούχα που πιέζουν τα πόδια)

Ναι, οι ελαστικές κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης βοηθούν στη βελτίωση της φλεβικής επιστροφής και στη μείωση των συμπτωμάτων, όπως πρήξιμο, πόνος και αίσθημα βάρους στα πόδια. Χρησιμοποιούνται τόσο για πρόληψη όσο και για υποστηρικτική θεραπεία πριν ή μετά από επεμβάσεις. Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές σε άτομα που παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα όρθια ή καθιστά

Ναι, αν δεν αντιμετωπιστούν, οι κιρσοί μπορεί να προκαλέσουν:

• Φλεβική θρόμβωση (σχηματισμός θρόμβων αίματος)
• Φλεβίτιδα (φλεγμονή της φλέβας)
• Φλεβικά έλκη στο δέρμα, ιδιαίτερα κοντά στους αστραγάλους
• Αιμορραγία, εάν τραυματιστεί κάποιος κιρσός
• Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο επιπλοκών